“Ik vind het moeilijk om onder te woorden te brengen. Ik kan het ook bijna niet onder woorden brengen. Het is aanvoelen.”

We richten ons bij Villa Sprankel op jongeren met een ernstige meervoudige beperking (EMB/ZEVMB). Zij kunnen meestal niet praten. En kunnen dus niet zomaar vertellen hoe het met hen gaat. Toch weten wij als ouders vaak precies hoe zij zich voelen, soms zelfs zonder duidelijke signalen. Hoe is dat mogelijk?

‘Aanvoelen’

We hebben dit ontwikkeld vanuit jarenlang kijken en ervaring. Ervaring in allerlei situaties waardoor we weten, ‘aanvoelen’, hoe hij zich voelen. Soms doordat we hen ‘lezen’ in een geluidje, of door een gezichtsuitdrukking, maar vaak ook zonder dat zij iets laat horen of zien, weten we het gewoon. Deze gevoelsmatige en intuïtieve kennis wordt tacit knowledge genoemd.

De subtiele signalen begrijpen, helpt ons om in contact te zijn en te weten wat zij op een bepaald moment nodig hebben. De tacit knowledgeis er (gelukkig!) ook bij zorgverleners die vaak al vele jaren voor hen zorgen en diep met hen verbonden zijn. Tacit knowledge bouw je dus op in een langdurige relatie en verbondenheid.

Vaste medewerkers

Het is een belangrijke reden waarom we bij Villa Sprankel willen werken met vaste en betrokken medewerkers die de tijd krijgen om de jongeren heel goed te leren kennen en ervaringen opdoen. Verder willen we kijken naar manieren om de tacit knowledge door ouders (beter) en zorgverleners onderling (toch) onder woorden te brengen en te delen.