Joas is mijn lieve, vrolijke zoon die het verstand heeft van een peuter. Hij is door zijn beperkingen volledig afhankelijk van anderen. Ik maak me grote zorgen over zijn toekomst.

Joas moet de komende tijd op zichzelf gaan wonen maar hij kan nooit voor zichzelf zorgen. Hij is een kwetsbare jongen die de grote, boze buitenwereld om hem heen niet begrijpt. Zonder de juiste zorg en aandacht redt hij het niet.

Ik wil niet dat hij in een grote onpersoonlijke instelling terecht komt, waar hij slaapt met als toezicht een camera met een vreemde op afstand, waar geen echte aandacht gegeven kan worden, waar bezuinigd wordt op de zorg en op het zwembad. Waar Joas in zichzelf keert en wegkwijnt. 

Ik wil dat Joas het kleine geluk kan vinden in dingen die voor hem belangrijk zijn. Dat hij zijn gele speelgoedfototoestelletje mag vasthouden als hij het spannend vindt. Ik wil dat de mensen om hem heen van hem houden, dat hij goed verzorgd wordt en iedereen mag knuffelen.

En dat zijn favoriete slaapliedje gezongen wordt voor het slapengaan. En waar hij een aai over zijn bol krijgt van een voor hem bekende lieve zorgverlener als hij ’s nachts wakker wordt.

Ik heb een droom voor Joas, een Woondroom.

Bij de Woondroom mag Joas zwemmen met een lieve zorgverlener. Zij wast daarna zijn haar met zijn eigen shampo zodat hij naar Joas ruikt.

Joas mag helpen bij de was en wandelt met een vrijwilliger in zijn rolstoel naar de buurtsupermarkt en helpt -op zijn eigen snelheid- bij het inpakken van de boodschappen. En ’s avonds breng ik hem zelf naar bed, en zing zijn lievelingsliedje en knuffel hem een fijne nacht

De Woondroom wordt een liefdevolle plek waar buurtgenoten welkom zijn, mogen helpen als vrijwilliger en zelf ook de liefde en aandacht ontvangen die ze nodig hebben.

Dit wordt Joas’ thuis.